ULTRASONOGRAFICZNE BADANIE POŁOŻNICZE


Położnicze badanie ultrasonograficzne jest obecnie powszechnym standardem badania kobiety w ciąży. W prawidłowo przebiegającej ciąży rekomenduje się trzy obowiązkowe badania wykonane według określonych, rekomendowanych standardów: pierwsze około 12 tygodnia ciąży, drugie około 20 tygodnia ciąży i trzecie około 30 tygodnia ciąży. Pozostałe badania wykonywane w innych okresach ciąży nie są obowiązkowe i nie mają ściśle określonych ram czasowych. Obrazowanie płodu jest możliwe już od 5-6 tygodnia ciąży, natomiast z powodu braku powszechnej dostępności aparatów USG TV niezbędnych do diagnozowania wczesnej ciąży rekomenduje się właśnie wyżej wymieniony schemat obowiązkowych trzech badań. Daje on wystarczają screeningową wartość diagnostyczną, pozwalającą na ewentualne wykrycie i rozpoznanie zdecydowanej większości zaburzeń rozwojowych płodu. Badanie USG płodu jest całkowicie bezpieczne i jest najczęściej wykonywaną procedurą sprzętową w ciąży. Ocenia się, że w skali całego globu, każdego dnia kilkaset tysięcy ciężarnych jest poddawanych położniczemu badaniu ultrasonograficznemu. Pomimo tak dużej ilości badań nie zanotowano dotąd ani jednego przypadku trwałego, szkodliwego oddziaływania badania usg na płód. Nieliczne doniesienia dotyczące między innymi tak zwanego efektu przegrzania pochodzą z lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia i dotyczą początków ultrasonografii. Parametry oceniane w standardowym badaniu płodu są zależne od wieku ciążowego i obejmują: czynność serca płodu (FHR), liczbę i położenie płodu (ew. płodów), jakościową lub ilościową ocenę objętości płynu owodniowego, lokalizację łożyska, ocenę jego wyglądu i położenia, ocenę sznura pępowinowego, wieku ciążowego wynikającego z biometrii płodu, pomiar odległości ciemieniowo-siedzeniowej (CRL), wymiaru dwuciemieniowego, obwódu główki płodu, obwodu brzuszka płodu, długości kości udowej, masy ciała płodu, ocenę budowy płodu.