ANTYKONCEPCJA AWARYJNA

Hormonalna antykoncepcja awaryjna to metoda polegająca na zastosowaniu tabletki zawierającej dużą dawkę hormonu, najczęściej lewonorgestrelu (syntetyczna pochodna progesteronu), którą przyjmuje się w czasie do 72 godzin po odbytym stosunku. Antykoncepcję awaryjną stosuje się w przypadku odbycia stosunku bez zabezpieczenia. Antykoncepcja awaryjna ma najczęściej zastosowanie po stosunku zakończonym pęknięciem prezerwatywy. Środek jest skuteczny w 95-98%, w czasie do 72 godzin od zdarzenia. Największą skuteczność wykazuje zażyty do 24 godzin po stosunku. Odmianą hormonalnej antykoncepcji awaryjnej jest zastosowanie odpowiedniej ilości dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych w dwóch dawkach w odstępie 12 godzin (tzw. metoda Yuzpe). Zgodnie z oficjalnym stanowiskiem Światowej Organizacji Zdrowia antykoncepcja awaryjna nie jest środkiem wczesnoporonnym, gdyż nie powoduje poronienia, działając jeszcze przed zagnieżdżeniem ciąży. Mechanizm jej działania polega na wcześniejszym wywołaniu zmian zanikowych w endometrium, które gdy już się dokonają, uniemożliwiają zagnieżdżenie komórki jajowej. Po zastosowaniu antykoncepcji awaryjnej należy się liczyć z przejściowymi zaburzeniami w cykliczności krwawienia miesiączkowego. W przypadku użycia środka w okresie przedowulacyjnym zazwyczaj występuje wcześniejsza menstruacja. W przypadku zażycia pigułki po okresie owulacji często dochodzi do znacznego przedłużenia fazy lutealnej i opóźnienia miesiączki. Środek w żadnym wypadku nie ma charakteru typowego środka antykoncepcyjnego i nie jest przeznaczony do stałego używania jako rutynowa antykoncepcja. Przeciwwskazania są podobne, jak przy antykoncepcji hormonalnej