Ginekolog Krzysztof Miśkiewicz - krzysztofmiskiewicz.pl

GRZYBICA POCHWY

Najczęściej występujący rodzaj grzybicy pochwy to drożdżyca czyli kandydoza pochwy, wywoływana najczęściej przez drożdżaki z gatunku Candida albicans, które stają się dominujące w mikroflorze pochwy. Jednak mogą to być także drożdżaki innego rodzaju Candida: C. glabrata, C. krusei, C. kefyr (pseudotropicalis), C. parapsilosis, C. tropicalis, C. stelatoidea, C. guilliermondi, C. zeylalnoides i inne. Do zakażenia grzybiczego dochodzi najczęściej nie w wyniku zarażenia się ze środowiska zewnętrznego, ale na drodze endogennej – przez grzyby już bytujące w śladowych ilościach w organizmie (np.pochwie lub w jelicie), które przerywają bariery obronne organizmu i wywołują stan zapalny. Barierę ochronną przed wszelkiego rodzaju infekcjami, w tym grzybiczymi, stanowi odpowiednia mikroflora bakteryjna pochwy. Za utrzymanie prawidłowego stanu zdrowia pochwy odpowiedzialne są przede wszystkim bakterie ją zasiedlające. Dominującą rolę odgrywają tu bakterie z rodzaju Lactobacillus (pałeczki kwasu mlekowego). Wpływ na prawidłowy rozwój mikroflory pochwy i odpowiedni poziom pałeczek Lactobacillus ma bardzo wiele czynników: począwszy od stężenia hormonów, poprzez odpowiednio kwaśne pH pochwy (3,8–4,2), temperaturę (od 36�C do 37,5�C), skończywszy na dniu cyklu miesiączkowego, wieku kobiety, rodzaju stosowanej antykoncepcji, aktywności seksualnej, sposobie higieny intymnej oraz chorobach i przyjmowanych lekach (zwłaszcza antybiotykach). Należy dodać, że we florze pochwy wielu zdrowych kobiet można znaleźć drożdżaki, które nie wywołują dolegliwości. Przyczyną choroby może być stosowanie antybiotyków o szerokim zakresie działania, które niszczą nie tylko bakterie chorobotwórcze, ale i te, które utrzymują równowagę między drobnoustrojami fizjologicznie bytującymi w organizmie. Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia drożdżycy pochwy są także niewłaściwe praktyki higieniczne (np. używanie wspólnych ręczników, korzystanie z publicznych toalet, a także nadmierna higiena). Dodatkowo na zakażenie narażone są także kobiety w ciąży, osoby osłabione (np. po chorobie, w stanach przemęczenia i stresu). Podatność na zachorowanie zależy przede wszystkim od stanu odporności miejscowej i ogólnej organizmu. Na odporność wpływa wiele czynników, które między innymi decydują o podatności na infekcje i zdolność ich zwalczania. Dużą rolę odgrywa tu tzw. odporność humoralna i komórkowa, w której biorą udział limfocyty, makrofagi, immunoglobuliny itp. Odporność ogólna może się zmieniać w sposób niekorzystny podczas zażywania niektórych środków farmakologicznych. Najczęstszym objawem drożdżycy pochwy jest świąd, pieczenie i podrażnienie okolicy pochwy oraz sromu (także pieczenie przy oddawaniu moczu) oraz charakterystyczne upławy najczęściej białawe, o konsystencji twarożku (grudki) lub żółtawe. Stan zapalny ze śluzówek może przejść na krocze, okolice odbytu i fałdy pachwinowe. Infekcja grzybicza może także przebiegać bezobjawowo lub ujawniać się jedynie w postaci bólu lub pieczenia podczas stosunku lub po nim. Rozpoznanie opiera się na wyniku badania mykologicznego czyli posiewu mykologicznego z mykogramem lub na badaniu wymazu z pochwy pod mikroskopem. W przypadku kandydozy pochwy zazwyczaj stosuje się leczenie miejscowe (dopochwowe) lub leki doustne. Można również stosować zewnętrznie maści i kremy. Dodatkowo pacjentkom cierpiącym z powodu częstych nawrotów choroby zaleca się noszenie bawełnianej bielizny, zrezygnowanie ze stosowania tamponów, unikanie basenów, sauny oraz ograniczenie spożywania cukru. W przypadku leczenia przewlekłej, nawrotowej drożdżycy pochwy podstawowym badaniem, które umożliwia właściwe leczenie jest wykonanie posiewu mykologicznego z mykogramem. Pozwala on na dobranie właściwego dla danego typu drożdżaka lekarstwa, gdyż na część z nich może on być nie w pełni wrażliwy.